İzledim: Bomboş

Bu dünyaya geldiysen sonuçlarına katlanacaksın
İçin sıkılıyorsa için sıkılıyordur ya
Güneş batıyorsa yıldızlar çıkar
Karnın acıkıyorsa yemek yersin
Uykun gelince de uyursun
Bu kadar işte. Boş! Bomboş!

Onur Ünlü’yü severim, işlerini takip ederim. Onun o derinliğini ve ontolojik sorunlarını dinlemeyi ve üzerinde düşünmeyi severim. Genelde boş konuşur ama bir şey dediği zaman hep haklıdır. İşte bu filmde o boş konuşmaları ve ismi gibi. Boş. Bomboş. Tahmin ediyorum  Onur Ünlü’nün yine paraya ihtiyacı oldu falan hatır gönül oyuncuları yakaladı hadi dedi Kıbrıs’ta tatil yapalım bende bir kaç plan çekerim sonra kurguda film falan yaparız. Yani bilemiyorum ama muhtemelen buna yakın bir sohbet oldu.

Filmde her zaman Onur Ünlü‘nün o ontolojik pronlemlerinin derinliğini hani bu dünyaya geldiysek bir anlamı olmalı gibi kafa açmasını bekledim. Ama yok. Değindiği tek konu; Bu dünyaya geldiysen sonuçlarına katlanacaksın aynen abi, dünya işte burası, bu kadar… Üstelik bu dünyaya geldiğimiz için kira ödüyor olmamızda çok saçma! Birde fotoğraf muhabbetini çok beğendim. Günel fotoğrafçı bir karakter. Ama pek fotoğraftanda anlamıyor. Çalışma arkadaşı buna soruyor neden sadece mezarlıkları çekiyorsun diye bu da diyor ki; “onlar hareket etmiyor. İnsanları çekiyorum, hareket ettikleri için flu çıkıyorlar ama mezarlar hareket etmiyor.” sanat sergisine gitmiş ukala bir sanat sever gibi buradan bir anlam çıkaracağım; hani insanlar çok hareketli ya, o yüzden anlamıyoruz. Anlatabiliyor muyum?

Hani belki Onur Ünlü anlatsa mutlaka film çok anlamlı bir filmdir. Hatta filmlerin alt metnini yorumlamak bana düşmez ama üzerine biraz düşünsem şöyle derdim; abi yalnız bir adam var. Bu adam fena halde kibirli, ben merkezci biri. Üstelik bu adam yalnız. Hani o kadar yalnızki adamın hayatı o kadar bomboş. Ayrıca sadece yalnız da değil, biraz da saplantılı. Komşusu var bir tane mesela ona saplantılı. Hayattan beklentisi pek karşılanmamış ve ne bekleyeceğini de yukarı aşağı kestirebilmiş değil. Böyle bir adam işte. Bu adamın hayatına sonra başka bir adam giriyor o da biraz kafadan kırık. Onunla dost oluyor. Fakat pek farkında değil. Çünkü dostlukta nedir tam olarak bilmiyor ama o adamı öldürmeye çalışıp öldüremediğinde, o adam ölümün pençesinde cebelleştiğinde ona yardım ettiği zaman anlıyor onun dostu olduğunu. O bomboş yalnızlığını adamın doldurduğunu. Bunları yazarken aklıma geldi. Birde filmin sonuna doğru Günel gerçekten olgunlaşıyor. Mesela takıntılı olduğu komşusunun sevgilisi ile de konuşması değişiyor, onunla dost oluyorlar. Burada bir gelişim var. Böyle açılardan baktın mı belki ilginç bir film olabilir ama bir buçuk saat izlemeye değer mi? Açıkçası ben sadece Onur Ünlü’ye olan hayranlığım için ona böyle bir kredi verdim. Ölü yatırım.